Έγινα τρανσέξουαλ: Να, γιατί το μετανιώνω

Ακολουθεί μετάφραση της συνέντευξης:

Ζούσα επι 20 χρόνια ως Λώρα Τζόνσον μέχρι που ξύπνησα και συνειδητοποίησα οτι ήταν εντελώς παρανοϊκό να ζω την ζωή μου με τέτοιο τρόπο. Την πρώτη φορά που συνέβη ήταν την δεκαετία του 50 με την Κριστίν Τζόργκενσεν. Αλλά το 2015, η Τζένερ το πήγε σε επόμενο επίπεδο και τότε άρχισε να εκρήγνυται το θέμα:

Συνέντευξη:

-       Είσαι γυναίκα;

-       Ε…Ναι, με όλες τις προϋποθέσεις είμαι γυναίκα. Ο εγκέφαλος μου ειναι περισσότερο θηλυκός παρά αρσενικός.

COURAGE AWARDS (Βραβεία Θάρρους):

Παρουσιάστρια (λεσβια): Κύριες και Κύριοι, η θαρραλέα, η εκπληκτική, Caitlin Jenner (Κέιτλιν Τζένερ)!

Καταστρέφουμε μια ολόκληρη γενιά παιδιών. Ακόμα κι αν ακούω ή διαβάζω γι αυτό, το βρίσκω τόσο απεχθές  και τόσο καταστροφικό για τα παιδιά.

Τραγούδι: «Τρανσέξουαλ μέλη αυτής της οικογένειας που ο ένας αγαπάει τον άλλον τόσο περήφανα»

….και φέρνουν σε επαφή μικρά παιδιά με τρανσέξουαλ που κάνουν παραστάσεις (drag performers) και το παρουσιάζουν σαν την τέλεια σχέση.

Γυναίκα μητέρα: Υπάρχουν άνθρωποι που το φύλο τους ειναι λίγο κι απ τα δύο ή μπορεί να είναι και τα δυο.

Και είναι καιρός, που αυτή η κατάσταση είναι πλέον ανάγκη να σταματήσει. Χρειαζόμαστε άνδρες και γυναίκες να σηκώσουν το ανάστημά τους και να πουν: «Σταματήστε αυτήν την ανοησία». 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια. Ξέρετε η ανατροφή μου, ήταν η τυπική καλιφορνέζικη ανατροφή στις αρχές της δεκαετίας του ‘40, δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο. Τουλάχιστον, μέχρι που ο πατέρας μου άρχισε να με πηγαίνει και να με αφήνει στο σπίτι της γιαγιάς μου. Η γιαγιά μου ήταν μοδίστρα, έφτιαχνε φορέματα, και  η δουλειά της μου κίνησε την περιέργεια, και αυτή μου η περιέργεια την οδήγησε στο να μου φτιάξει ένα μωβ σιφόν φόρεμα, το οποίο ήταν ακριβώς στα μέτρα μου, και ταίριαζε τέλεια στο σώμα ενός μικρού τετράχρονου παιδιού. Στην αρχή πραγματικά ενθουσιάστηκα που είχα κάποιον να με θαυμάζει λέγοντας ποσό υπέροχος και χαριτωμένος ήμουν, αλλά αυτό που δεν συνειδητοποίησα ήταν τι συνέβαινε όταν η δεύτερη γιαγιά μου άρχισε να μου λέει πόσο χαριτωμένος ήμουν μέσα σε αυτό το μωβ φορεματάκι. Αυτό που έλεγε πραγματικά ήταν ότι υπήρχε ένα ριζικό λάθος σε σχέση με το μικρό αγοράκι που ήμουν στην πραγματικότητα.

Και εδώ αρχίζει αυτή η τρομακτική ψυχολογική και συναισθηματική καταστροφή που ξεκινάει μέσα σε ένα αγόρι τεσσάρων χρονών που δεν γνωρίζει τις συνέπειες που πρόκειται να συμβούν από το να φοράει ένα φόρεμα στα τέσσερά του χρόνια. Και το κράταγα μυστικό από τους γονείς μου περίπου δυο χρόνια, μέχρι που συνήθισα τόσο πολύ να φοράω αυτό το μωβ φόρεμα, που αποφάσισα να το πάρω σπίτι ώστε να το φοράω όταν δεν με έβλεπαν οι γονείς μου, ή όταν ήμουν μόνος και μπορούσα σχεδόν να ακούω και να ξανακούω από μέσα μου όλη αυτήν την επιβεβαίωση, που έπαθα σχεδόν ένα είδος εξάρτησης σε αυτούς τους επαίνους που έλεγαν πόσο χαριτωμένος ήμουν. Έτσι είχα αυτό το μωβ φόρεμα στο σπίτι.  Αλλά η μαμά μου το βρήκε στο τελευταίο συρτάρι της ντουλάπας και μου είπε: «Καλά, που βρήκες αυτό το φόρεμα;» Και της είπα ότι το έφτιαξε η γιαγιά μου. Και αυτό ανατίναξε το σπίτι στον αέρα. Ο μπαμπάς μου αναστατώθηκε, η μαμά μου αναστατώθηκε, υποτίθεται ότι ήταν μυστικό, εγώ δεν κράτησα το μυστικό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ξαναπάω στο σπίτι της γιαγιάς μου χωρίς να κάθονται μαζί μου η  μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Ο μπαμπάς μου δεν ήξερε τι να κάνει. Η πεθερά του έκανε στο παιδί του παρένδυση, (δηλαδή του φορούσε ρούχα του αντιθέτου φύλου). Ήταν τόσο θυμωμένος με την πεθερά του που τελικά ξέσπασε όλο τον θυμό του πάνω μου. Με τιμώρησε χτυπώντας με μια σκληρή ξύλινη σανίδα. Όταν έκανα κάτι κακό γινόταν πολύ επικριτικός αλλά αυτή η πράξη θέριεψε μέσα του επειδή συνέβη αυτό σε μένα. Δεν ήξερε τι να κάνει. Φαντασθείτε το  1946-47, δεν υπήρχε κάποια πληροφορία για αγόρια που να φοράνε φορέματα.

Όμως, το επόμενο μέρος της εξίσωσης ήταν ο θείος του υιοθετημένου αδερφού μου, ο θείος Φρεντ, που άκουσε ότι εγώ φορούσα το μωβ φόρεμα και ο θείος Φρεντ αποφάσισε ότι εγώ ήμουν ένα «καθαρό παιχνίδι» για σεξουαλική κακοποίηση. Ο θείος Άλφρεντ δεν έπαιζε με όλη την τράπουλα και είχε πιει και λίγο, και ήρθε και έψαχνε να με βρει και με κακοποίησε σεξουαλικά. Τα ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα που είχα από την γιαγιά μου που συνεχώς με επιβεβαίωνε, πραγματικά, δεν αντιλήφθηκα τις συνέπειες όλων αυτών των χρόνων. Ήταν προφανές ότι η σκληρή ξύλινη σανίδα ήταν κάτι δυσβάσταχτο και μετά η σεξουαλική κακοποίηση ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ήμουν ένα καταρρακωμένο παιδί στην ηλικία των 10 ετών.

Έτσι, αποφάσισα ότι θα έπρεπε να ήμουν κορίτσι χωρίς να συνειδητοποιώ ότι με αυτό που προσπαθούσα να κάνω ήταν να αποδράσω από την κακοποίηση και όχι να αλλάξω πραγματικά αυτό που ήμουν. Το αποτέλεσμα, όμως ήταν να περάσω μέσα από την διαδικασία της παρένδυσης για πολλά χρόνια, να βγαίνω έξω δημόσια ως γυναίκα και πέρασα μέσα από όλο αυτό ακόμα και μέσα από τον πρώτο μου γάμο. Είχα δυο παιδιά. Ήμουν διευθυντής στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία της Honda. Δούλευα πάνω στις αποστολές του Apollo στο διάστημα, ως συνεργάτης μηχανικός σχεδιασμού, αλλά το μωβ φόρεμα, η ξύλινη σανίδα και η σεξουαλική κακοποίηση ήταν αυτά που θα έπαιρναν τα πάντα από μένα.

Μετά, το επόμενο βήμα αποφασιστικής σημασίας ήταν ο αγώνας μου με την ταυτότητά μου. Πήγα σε ένα ειδικό για τό φύλο στο Σαν Φρανσίσκο που μου έκανε διάγνωση ότι υπέφερα από δυσφορία φύλου. Και μου υπέδειξε ότι χρειαζόμουν ορμόνες και χειρουργείο, και αυτή ήταν η θεραπεία που θα μου συνταγογραφούσε για να με βοηθήσει στον φαύλο κύκλο του στρες που είχα με το θέμα του φύλου μου, εξ αιτίας όλων αυτών που είχαν συμβεί στην παιδική μου ηλικία.

Ο γιατρός που πήγα ονομαζόταν ο Dr. Paul Walker, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος τρανσέξουαλ ακτιβιστής (διεμφυλικός) και αισθάνθηκε ότι η δουλειά του ήταν να κάνει ότι κάνουν και σήμερα: να συστήνουν στους ανθρώπους «ορμόνες και χειρουργείο» ως διαδικασία θεραπευτικής αγωγής. Έχετε υπ’ όψη σας ότι ο Πωλ Γουόκερ δεν ήταν απλά ένας συνηθισμένος γιατρός, ήταν συγγραφέας του βιβλίου:  «Τα διεθνή πρότυπα φροντίδας του Χάρι Μπέντζαμιν», που είναι τα ίδια πρότυπα φροντίδας που χρησιμοποιούνται σήμερα. Αυτό ονομάζεται WPATH (World Professional Association for Transgender Health), δηλαδή Παγκόσμιος Οργανισμός Επαγγελματιών για τη Τρανσέξουαλ (Διεμφυλική) Υγεία. Το WPATH (ΠΟΕΤΥ) πρότυπο φροντίδας είναι η ατζέντα του που προωθούσε τον τρανσεξουαλισμό, προωθούσε το χειρουργείο, προωθούσε τις ορμόνες αψήφιστα και πραγματικά κατέστρεφε την ζωή κάποιου ανθρώπου, όπως την δική μου.

Είχα μια σειρά από ένα είδος ολέθριων καταστάσεων όταν πάλευα με τον αλκοολισμό και την εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Πήγα σε  κέντρο αποτοξίνωσης, όπως και η Laura Jensen, και από την άλλη πλευρά πήγαινα σε συνεδρίες ψυχοθεραπείας διάρκειας δυόμισι-τριών ωρών με τον ψυχολόγο μου. Και μέσα στην διάρκεια της μέρας πέρναγα μέσα από όλα αυτά που μου είχαν συμβεί, την σεξουαλική κακοποίηση, την συναισθηματική κακοποίηση, και την λανθασμένη ιδέα να περάσω μέσα από αυτήν την διαδικασία. Όλα αυτά τα λάθος πράγματα που έκανα, η καταστροφή που προξένησα στα παιδιά μου και την πρώην σύζυγό μου κάθισα και έγραψα τα πάντα αφού μίλησα γι αυτά τα θέματα. Και μετά, (ο ψυχολόγος μου) πήρε ένα μάτσο από αυτά τα κιτρινισμένα χαρτιά πήγε στο πάρκινγκ και άρχισε να τα καίει, και ο αέρας πήρε τις φλόγες μαλακά και τα χαρτιά κάηκαν εντελώς. Αυτό ήταν μια στιγμή ενός είδους κάθαρσης όταν συνειδητοποίησα ότι, εντάξει, όλο αυτό το βάρος τώρα, έφυγε από τους ώμους μου και μου είπε: «Εντάξει, ας γυρίσουμε τώρα στο γραφείο μου και ας προσευχηθούμε».

Λοιπόν, θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Αυτός ο άνθρωπος προσεύχεται πολύ και προσεύχεται πολύ καιρό και εγώ δεν ήθελα να πάω πίσω και να προσευχηθώ, επειδή φαντάστηκα ότι θα ήμουν εκεί για μια ώρα και θα προσευχόμουν. Συνέχιζα να τον ακούω και σκεφτόμουν θα σταματήσει ποτέ;… Και κάποια στιγμή δεν τον άκουγα να προσεύχεται πλέον. Και τότε, με θαυμαστό τρόπο, αυτή την ώρα που δεν άκουγα την φωνή του, είδα πραγματικά το Κύριο, τον Ιησού Χριστό, να κατεβαίνει προς εμένα με τα χέρια του απλωμένα. Κοίταξα μπροστά μου και είδα ότι πήγαινε κοντά σε ένα μωρό και αυτό το μωρό ήμουν εγώ. Ο Κύριος ήρθε να με αξιώσει, και γυρνάει προς εμένα και μου λέει: «Η ζωή σου θα είναι ασφαλής μαζί μου, για πάντα». Και ο  Κύριος εξαφανίστηκε. Τότε συνειδητοποίησα αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή ότι ο Κύριος ήρθε για να με λυτρώσει και να επαναφέρει πίσω την ζωή μου και τον εαυτό μου ώστε να τον υπηρετήσω. Κάθε μέρα, μετά από αυτήν την μέρα, ήθελα να διορθώσω την ζωή μου και να επαναφέρω τον εαυτό μου πίσω στην πραγματικότητα.

Έτσι, η πίστη έπαιξε τον βασικό ρόλο για το πως είμαι σήμερα. Είμαι 35 χρόνια καθαρός, ήμουν παντρεμένος 24 χρόνια και έκανα αυτήν την μετάβαση, που μου πήρε τότε πάνω από 30 χρόνια. Δόξα τον Κύριο, πέτυχα να προσφέρω βοήθεια σε πολλούς ανθρώπους που μέχρι τότε δεν μπορούσα να βοηθήσω πολλούς ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό και θα συνεχίσω να μιλάω, να λέω την γνώμη μου, θα συνεχίσω να δουλεύω, θα συνεχίσω να προσπαθώ να βοηθώ ανθρώπους που δεν έχουν που αλλού να πάνε και έτσι ξεκίνησα ένα σάϊτ που λέγεται sexchangeregret.com και δουλεύω κάθε μέρα ανελλιπώς, είτε με κάποιον γονιό, έναν πατέρα τρανσέξουαλ που το έχει μετανοήσει όπως και εγώ. Δουλεύω με ψυχολόγους, δουλεύω με καθηγητές κολεγίων, δουλεύω με γιατρούς, δουλεύω με δικηγόρους, δουλεύω για να αποτρέψω ανθρώπους από το να περάσουν μέσα από αυτήν την εντελώς άσκοπη παρανοϊκή χειρουργική διαδικασία και γι’ αυτό έχω τόσο πάθος στο να υψώσω την φωνή μου και να δώσω στους ανθρώπους την ευκαιρία να σκεφτούν: «Ένα λεπτό, ίσως δεν είναι σωστό για μένα».  Και θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι ο Κύριος να έρθει και να με πάρει σπίτι και αυτή είναι η αποστολή μου, να σταματήσω τους ανθρώπους από το άσκοπο χειρουργείο και να σταματήσω τους συνήγορους από το να λένε ψέματα στους ανθρώπους για το φύλο τους.