Ο Απόστολος Παύλος και ο Υμνος της Αγάπης

Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13

«Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον..	Αν μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, τότε ακούγομαι σαν ένας χάλκινος ήχος που βουίζει η σαν αλαλαγμός από κύμβαλο.
Καί ἐάν ἔχω προφητείαν καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα καί πάσαν τήν γνῶσιν, καί ἐάν ἔχω πάσαν τήν πίστιν, ὥστε ὅρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν εἰμί. Και αν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέ ωφελούμαι.	Και αν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε είμαι ένα τίποτα. Και αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, και αν παραδώσω το σώμα μου στη φωτιά για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν με ωφελεί.
ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοί, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τή ἀδικία, συγχαίρει δέ τή ἀληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.	Εκείνος που έχει αγάπη έχει μακροθυμία, έχει καλοσύνη, Εκείνος που αγαπάει δεν ζηλοφθονεί Εκείνος που αγαπάει δεν έχει έπαρση, ούτε υπερηφανεύεται Δεν φέρεται με ανάρμοστο τρόπο Δεν ζητά πισω αυτά που έχει Δεν θυμώνει Δεν σκέφτεται το κακό που του έχουν κάνει Δεν χαίρεται με το άδικο Αλλά μετέχει στην χαρά για την αλήθεια Όλα τα ανέχεται Όλα τα εμπιστεύεται Για όλα ελπίζει Όλα τα υπομένει Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει, δεν χάνεται
Εἴτε δέ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. Ἐκ μέρους δέ γινώσκομεν καί ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δέ ἔλθη τό τέλειον, τότε τό ἐκ μέρους καταργηθήσεται.	Ειτε κι αν οι προφητείες παψουν να υπάρχουν,Είτε οι γλώσσες παύσουν Είτε οι γνώσεις πάψουν να υπάρχουν Γιατί ένα μέρος της γνώσης γνωρίζουμε, ένα μέρος από τις προφητείες προφητεύουμε Όταν όμως έρθει το τέλειο Τότε αυτό το μερικό θα πάψει να υπάρχει.
Ὄτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἔλαλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην ὄτε δέ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τά τοῦ νηπίου. Βλέπομεν γάρ ἄρτι δί' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δέ ἐπιγνώσομαι καθώς καί ἐπεγνώσθην. Νυνί δέ μένει πίστις, ἔλπις, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα· μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη».	Όταν ήμουν μικρό παιδί, μιλούσα, πίστευα και σκεπτόμουν όπως ένα μικρό παιδί Οταν έγινα άνδρας σταμάτησα να έχω τους τρόπους ενός παιδιού. Γιατί τώρα, βλέπουμε τα πράγματα σαν μέσα από θαμπό καθρέφτη Τότε δε, όταν θα έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, θα γνωρίζω μόνο ένα μέρος Τότε μόνο θα γνωρίσω, όπως και ο Θεός με γνωρίζει. Και τελικά, θα μείνουν ή πίστη, η ελπίδα και η αγάπη: και από όλα αυτά πιο μεγάλη είναι η ΑΓΑΠΗ

1. Είναι από τα πιο θαυμάσια κείμενα της Καινής Διαθήκης. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη. Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο ένας άνθρωπος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, μπορούσε να γράψει έναν τέτοιο ύμνο, που περιέχει εξαίσιες και απαραίτητες για τη ζωή μας αλήθειες. Εμείς εδώ θα υπογραμμίσουμε μόνο μερικές.

2. Η αγάπη είναι θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Θεός φανερώνει την αγάπη του, στέλνοντας στον κόσμο τον Ιησού Χριστό. Χωρίς λοιπόν την αγάπη δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εφαρμόσουμε καμιά άλλη αρετή. Στους πρώτους στίχους του κειμένου μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, ότι μπορεί να έχω όλα τα προσόντα και τις ικανότητες. Αν όμως μου λείπει η αγάπη, τότε δεν είμαι απολύτως τίποτε.

ΠΗΓΗ