Αρχαίες Πηγές για την Υπατία
- alithognosia
- 6 Μαΐ 2024
- διαβάστηκε 11 λεπτά
Για μια πλήρη παραπομπή στις πηγές που αφορούν τη ζωή, τη διδασκαλία και το θάνατο της Υπατίας, βλ. στο διαδίκτυο Michael A. B. Deakin: The Primary Sources for the Life and Work of Hypatia of Alexandria (αγγλικά), και αυτές που αναφέρουμε παρακάτω είναι πάνω απο 200.
Μερικές από τις αρχαίες πηγές[133]:
1. Σωκράτης Σχολαστικός (379-450), Εκκλησιαστική Ιστορία, PG 67,768Β-769Α.
2. Φιλοστόργιος από την Καππαδοκία (Αρειανιστής, γέν. 368), Εκκλησιαστική Ιστορία, PG 65,564.
3. Συνεσίου, Επιστολές:
4. Ιωάννης Μαλάλας (491-578), Χρονογραφία, PG 97,536Α.
5. Ιωάννης Νικίου (Μονοφυσίτης, 7ος αιώνας), Χρονικόν, βλ. στο διαδίκτυο The Chronicle of John, Chapter LXXXIV, Pars. 87-103 (αγγλικά).
6. Λεξικό Σούδα ή Σουίδα, γράμμα Ύψιλον, 166 (περιέχει και την εκδοχή του Δαμασκίου από το έργο του "Ισιδώρου βίος"). Έκδοση λεξικού Σούδα: Bekkeri Immanuelis, Suidae Lexicon, Berolini 1854, σελ. 1069-1070 (το ίδιο και από τις εκδ. Γεωργιάδη: Λεξικόν Σούδα (Σουίδα), τόμ. 2 (ΚΕΚ-Ω), Αθήνα 2002, σελ. 1067), βλ. και στο διαδίκτυο (για πολυτονικά ελληνικά, στο μενού "Greek display", επιλέγουμε "Unicode UTF8").
7. Θεοφάνους (752-818), Χρονικόν, PG 108,224-225.
8. Νικηφ. Καλλίστου (1253-1335), Εκκλησιαστική Ιστορία, PG 146,1105-1108.
Υποσημειώσεις
1. ↑ Η γέννηση της τοποθετείται στα 370 στο: J. M. Rist, Hypatia, Phoenix, τόμ., 19, αρ. 3, (1965), σελ. 215.
2. ↑ Βλ. Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, Ενάλιος, Αθήνα 1997, σελ. 188. Η συγγραφέας σημειώνει: "Έχουμε εξακριβώσει ότι η φιλόσοφος γεννήθηκε γύρω στο 355 μ.Χ. και όχι, όπως υποστηρίζεται συνήθως, γύρω στο 370".
3. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,769Α.
4. ↑ Μιχάλαγα Δέσποινα, Οι Παραβαλανείς ως φορείς κοινωνικής αντίληψης των πρώτων χριστιανικών χρόνων, ΕΕΘΣΑ, τόμ. 34, Αθήνα 1999, σελ. 549.
5. ↑ Λαμπροπούλου Σταυρούλα, Υπατία, η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, περιοδ. Πλάτων, έτος ΚΘ΄, τόμ. 29, τεύχ. 57-58, Αθήνα 1977, σελ. 76.
6. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς του Δ', Ε', ΣΤ' αιώνα, 2η έκδ., Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 221.
7. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί. Ένα χρονικό της ήττας του παγανισμού, εκδ. Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 112.
8. ↑ Bekkeri Immanuelis, Suidae Lexicon, Berolini 1854, σελ. 1069.
9. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 130.
10. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 130.
11. ↑ Χρονογραφία, PG 97,536Α.
12. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π.
13. ↑ π.χ. στο Graf Fritz, Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία, τόμ. Β΄. Ρώμη, 2η έκδ. Παπαδήμας, Αθήνα 2001, σελ. 474.
14. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π.
15. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 131.
16. ↑ Υπατία, εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 59, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].
17. ↑ Kroh Paul, Λεξικό αρχαίων συγγραφέων Ελλήνων και Λατίνων, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 448.
18. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 109.
19. ↑ Σπετσιέρης Κωνσταντίνος, Εικόνες Ελλήνων Φιλόσοφων εις Εκκλησίας (Συμπληρωματικά Στοιχεία), ΕΕΦΣΠΑ, περίοδος Β', τόμ. ΚΔ', 1973-1974, σελ. 420.
20. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,768Β.
21. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 110.
22. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 113-114.
23. ↑ Kroh Paul, Λεξικό αρχαίων συγγραφέων..., ό.π., 449.
24. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,768Β.
25. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 112-113.
26. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 18 (στις σελ. 17-57 βλ. τη σχετική βιβλιογραφία και έλεγχο των πηγών).
27. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
28. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π.
29. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 138.
30. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 58.
31. ↑ Μιχάλαγα Δέσποινα, Οι Παραβαλανείς..., ό.π., σελ. 547.
32. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
33. ↑ Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2004, σελ. 31.
34. ↑ Μαντάς Κώστας, Σύντομη αναδρομή στην ιστορία της γυναικείας εκπαίδευσης, στο περιοδ. Αρχαιολογία και Τέχνες, Ίδρυµα Μελετών Λαµπράκη, τεύχ. 81 (Δεκέμβριος 2001), σελ. 91. Ο Κώστας Μαντάς προσθέτει στη συνέχεια ότι "αυτή η απώθηση της ιδιαιτερότητας του φύλου μιας διανοήτριας, έφθασε ως κληρονομιά ως τον 20ό αιώνα, ως τα κείμενα της ίδιας της Σιμόν ντε Μποβουάρ".
35. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 17.
36. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 105-106.
37. ↑ Clark Gillian, Οι γυναίκες στην όψιμη αρχαιότητα, Παπαδήμας, Αθήνα 1997, σελ. 124
38. ↑ Για τη διήγηση αυτή βλ. και λεξικό Σούδα, στο Bekkeri Immanuelis, Suidae Lexicon, Berolini 1854, σελ. 1069: "το σύμβολον επιδείξασαν της ακαθάρτου γεννέσεως".Η ιστορία αυτή που ενσωματώνει η Σούδα, προέρχεται από το έργο του Δαμασκίου, "Ισιδώρου βίος" (Dzielska, Υπατία..., ό.π., σελ. 99).
39. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 21.
40. ↑ Βλ. εκδοχές του μύθου στο Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 18.40.
41. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 188-189.
42. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 21.
43. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π.
44. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 140.141.
45. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,768Β
47. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 140.
48. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 168.
49. ↑ Βλ. Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 22.
50. ↑ Βλ. Βελουδής Γεώργιος, "Το στέμμα και η λύρα. Η "αυλική" ποίηση στην εποχή του Όθωνα (1832/33-1862)", περιοδ. Ελληνικά, τόμ. 51, τεύχ. 2, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 360.
51. ↑ Dodds R. Ε., Οι Έλληνες και το Παράλογο, έκδ. 2η αναθεωρημένη, Καρδαμίτσας, Αθήνα 1996, σελ. 123-124.
52. ↑ De Ste. Croix, G. E. M., Ο χριστιανισμός και η Ρώμη, διωγμοί, αιρέσεις και ήθη, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σελ. 26.
53. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση..., ό.π., σελ. 222.
54. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση..., ό.π.
55. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση..., στο ίδιο.
56. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση..., ό.π.
57. ↑ Μιχάλαγα Δέσποινα, Οι Παραβαλανείς..., ό.π., σελ. 547.
58. ↑ Ως "η πλέον αξιόπιστη πηγή" χαρακτηρίζεται ο Σωκράτης και στο: Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 83.
59. ↑ Λαμπροπούλου Σταυρούλα, Υπατία..., ό.π., σελ. 66.
60. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 200.
61. ↑ Λαμπροπούλου Σταυρούλα, Υπατία..., ό.π., σελ. 66.
62. ↑ Καρπόζηλος Απόστολος, Βυζαντινοί Ιστορικοί και Χρονογράφοι, τόμ. Α΄ (4ος-7ος αι.), Αθήνα 1997, η αναφορά από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 186.
63. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
64. ↑ Στο πρωτότυπο: "What Philostorgius has to say about Hypatia's death can be discounted. His bald statement that she was lynched by the orthodox party (υπό των το ομοούσιον πρεσβευόντων) can be regarded as the malevolence of an Arian who hated Alexandria, home of the great enemy Athanasius. And in this matter the Suda seems as unreliable as Philostorgius." (J. M. Rist, Hypatia, Phoenix, τόμ., 19, αρ. 3, (1965), σελ. 222).
65. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,761Α.
66. ↑ Φλορόφσκυ Γεώργιος, Οι Βυζαντινοί Πατέρες του 5ου αιώνα, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 457.
67. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 140-141.
68. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 159.
69. ↑ Λαμπροπούλου Σταυρούλα, Υπατία..., ό.π., σελ. 68.
70. ↑ Φλορόφσκυ Γεώργιος, Οι Βυζαντινοί Πατέρες..., ό.π., σελ. 456.
71. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 160.
72. ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση..., ό.π., σελ. 221.
73. ↑ Καρπόζηλος Απόστολος, Βυζαντινοί Ιστορικοί και Χρονογράφοι, τόμ. Α΄ (4ος-7ος αι.), Αθήνα 1997, η αναφορά από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 187.
74. ↑ Χρήστου Παναγιώτης, Ελληνική Πατρολογία, τόμ. Δ΄, 2η έκδ., Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 341.
75. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 161.
76. ↑ Θεοφάνους, Χρονικόν, PG 108,224.
77. ↑ Φλορόφσκυ Γεώργιος, Οι Βυζαντινοί Πατέρες..., ό.π., σελ. 457.
78. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 161-162.
79. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 162.
80. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 141.
81. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 164.
82. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π.
83. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 164-165.
84. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 142-143.
85. ↑ Μτφρ. στο Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 43-44.
86. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 112.
87. ↑ Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός..., ό.π., σελ. 142.
89. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 200.
90. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 192-193.
91. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 194.195.
92. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 185.
93. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, 3,2: "τον Γεώργιον της εκκλησίας εκσύραντες, καμήλω τε προσδήσαντες, και σπαράξαντες, συν αύτη κατέκαυσαν".
94. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 184.
95. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 185.
96. ↑ Κοντοστεργίου Δέσποινα, Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 94.
97. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, στο ίδιο.
98. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
99. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 44.
100. ↑ Σαββίδης Αλέξης, Τα Χρόνια Σχηματοποίησης του Βυζαντίου, 284-518 μ.Χ., Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1983, σελ. 82.
101. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 44.
102. ↑ Στο πρωτότυπο: "What Philostorgius has to say about Hypatia's death can be discounted. His bald statement that she was lynched by the orthodox party (υπό των το ομοούσιον πρεσβευόντων) can be regarded as the malevolence of an Arian who hated Alexandria, home of the great enemy Athanasius. And in this matter the Suda seems as unreliable as Philostorgius." (J. M. Rist, Hypatia, Phoenix, τόμ., 19, αρ. 3, (1965), σελ. 222).
103. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
104. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π.
105. ↑ Στο πρωτότυπο: "there is nothing in his career which would suggest that he would plot a murder through mere envy of someone else's popularity" (J. M. Rist, Hypatia, ό.π., σελ. 222).
106. ↑ Ιωάννης Μαλάλας, Χρονογραφία, PG 97,536Α.
107. ↑ Στο πρωτότυπο: "vague scraps of information have reached the pages of Malalas" (J. M. Rist, Hypatia, Phoenix, τόμ., 19, αρ. 3, (1965), σελ. 215).
108. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 44.
109. ↑ Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, Άγιος Κύριλλος..., ό.π., σελ. 30.
110. ↑ Στο πρωτότυπο: "they had unquestionably drawn encouragement from his earlier proceedings" (Philip Schaff, History of the christian church, Vol. 3 (Chapter X, §171. Cyril of alexandria), Wm. B. Eerdmans, Grand Rapids, Michigan 1910, σελ. 943, υποσημ. #1).
111. ↑ Στο πρωτότυπο: "That Cyril had any share in this atrocity appears to be an unsupported calumny" (Philip Schaff, History of the christian church, ό.π.
112. ↑ Άρθρο Υπατία, στο: Βουτυράς Σταύρος, Λεξικόν Ιστορίας και Γεωγραφίας πάντων των εθνών από των αρχαιοτάτων χρόνων, τόμ. 9, εν Κωνσταντινουπόλει 1890, σελ. 23.
113. ↑ Στο πρωτότυπο: "Cyril was no party to this hideous deed but it was the work of men whose passions he had originally called out. Had there been no onslaught on the synagogues, there would doubtless have been no murder of Hypatia." (William Bright, A History of the Church (313-451), Oxford, London 1860, σελ. 274-275).
114. ↑ Σωκράτoυς, Εκκλ. Ιστορία, PG 67,769Α.
115. ↑ Βλ. υποσημείωση-σχόλιο στη φράση αυτή του Σωκράτη στο William Bright, A History of the Church (313-451), Oxford, London 1860, σελ. 275.
116. ↑ Φιλοστόργιος, Εκκλ. Ιστορ. VIII, 9 (PG 65,564).
117. ↑ Ο οποίος μάλιστα έγραψε κείμενα όπως το Θησαυρός περί της Αγ. καί Ομοουσίου Τριάδος (PG 75,23 κ.ε.), "το συστηματικώτερον εξ όλων των κατά του αρειανισμού γραφέντων συγγραμμάτων" (Χρήστου Παν., Κύριλλος Αλεξανδρείας, ΘΗΕ τόμ. 7 (1965), στ. 1167).
118. ↑ Στο πρωτότυπο: "Εξαίρει τους Αρειανίζοντας άπαντας, λοιδορίαις πλύνει τους ορθοδόξους, ως είναι την ιστορίαν αυτού μη ιστορίαν μάλλον αλλ' εγκώμιον μεν των αιρετικών, ψόγον δε γυμνόν και κατηγορίαν των ορθοδόξων" (Πρωτότυπο και μετάφραση του αποσπάσματος στο: Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Βιβλιοθήκη - Όσα της ιστορίας (μτφρ. Ευθυμιάδης Στέφανος), εκδ. Κανάκη, Αθήνα 2000, σελ. 76.77).
119. ↑ Θεοφάνους, Χρονικόν, PG 108,225.
120. ↑ Στο πρωτότυπο: "Cyril [...] opened warfare with [...] the Imperial prefect, Orestes, and if he himself bore no personal responsibility for the death of the distinguished philosopher Hypatia, her murder was certainly the work of his supporters." (Cross F. L.-Livingstone E. A., The Oxford dictionary of the Christian Church, 3rd ed., Oxford University Press, New York 1997, σελ. 446).
121. ↑ Στο πρωτότυπο: "she was attacked by a Christian mob under Peter the Reader and put to death. The archbishop, Cyril, was suspected of complicity, but his responsibility was never proved." (Cross F. L.-Livingstone E. A., The Oxford dictionary of the Christian Church, 3rd ed., Oxford University Press, New York 1997, σελ. 817).
122. ↑ Στο πρωτότυπο: "Walch, Schrockh, Gibbon, and Milman incline to hold Cyril responsible for the murder of Hypatia, which was perpetrated under the direction of a reader of his church, by the name of Peter. But the evidence is not sufficient." (Philip Schaff, History of the christian church, ό.π.
123. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
124. ↑ Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί..., ό.π., σελ. 111.
125. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 182.
126. ↑ Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 182.
128. ↑ Φλορόφσκυ Γεώργιος, Οι Βυζαντινοί Πατέρες..., ό.π., σελ. 457.
129. ↑ Στο πρωτότυπο: "There appears no reason to implicate Cyril in the murder itself" (J. M. Rist, Hypatia, ό.π., σελ. 224).
130. ↑ Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, Άγιος Κύριλλος..., ό.π., σελ. 31.
131. ↑ Χρήστου Παναγιώτης, Ελληνική Πατρολογία, ό.π., σελ. 342.
132. ↑ Μιχάλαγα Δέσποινα, Οι Παραβαλανείς..., ό.π., σελ. 548.
133. ↑ Βλ. τις 9 σελίδες με αναφορές σε πηγές στο: Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, ό.π., σελ. 197 κ.έ.
7. Βιβλιογραφία
Chuvin Pierre, Οι τελευταίοι εθνικοί. Ένα χρονικό της ήττας του παγανισμού, εκδ. Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 108-112.
Cross F. L.-Livingstone E. A., The Oxford dictionary of the Christian Church, 3rd ed., Oxford University Press, New York 1997, σελ. 446.817.
Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή (μτφρ. Κουσουνέλος Γιώργος), Ενάλιος, Αθήνα 1997.
Kroh Paul, Λεξικό αρχαίων συγγραφέων Ελλήνων και Λατίνων, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 448-449.
Michael A. B. Deakin, The Primary Sources for the Life and Work of Hypatia of Alexandria.
Philip Schaff, History of the christian church, Vol. 3 (Chapter X, §171. Cyril of alexandria), Wm. B. Eerdmans, Grand Rapids, Michigan 1910, σελ. 943.
Rist M.J., Hypatia, Phoenix, τόμ., 19, αρ. 3, (1965), σελ. 214-225.
Ενισλείδης Χρ., Αγία Αικατερίνη, ΘΗΕ τόμ. 1 (1962), στ. 1037-1039.
Λαμπροπούλου Σταυρούλα, Υπατία, η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, περιοδ. Πλάτων, έτος ΚΘ΄, τόμ. 29, τεύχ. 57-58, Αθήνα 1977, σελ. 65-78.
Ματσούκας Α. Νίκος, Ορθοδοξία και Αίρεση στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς του Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ αιώνα, 2η έκδ., Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 221-222.
Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;, 3η έκδ., Αρμός, 2003, σελ. 138-143 & 175-187.
Μιχάλαγα Δέσποινα, Οι Παραβαλανείς ως φορείς κοινωνικής αντίληψης των πρώτων χριστιανικών χρόνων, ΕΕΘΣΑ, τόμ. 34, Αθήνα 1999, σελ. 547-550.
Σαββίδης Αλέξης, Τα Χρόνια Σχηματοποίησης του Βυζαντίου, 284-518 μ.Χ., Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1983, σελ. 82-83.
Σπετσιέρης Κωνσταντίνος, Εικόνες Ελλήνων Φιλόσοφων εις Εκκλησίας, ΕΕΦΣΠΑ, περίοδος Β΄, τόμ. ΙΔ΄, 1963-1964, σελ. 386-458.
Σπετσιέρης Κωνσταντίνος, Εικόνες Ελλήνων Φιλόσοφων εις Εκκλησίας (Συμπληρωματικά Στοιχεία), ΕΕΦΣΠΑ, περίοδος Β΄, τόμ. ΚΔ΄, 1973-1974, σελ. 397-436.
Υπατία, εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 59, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].
Φλορόφσκυ Γεώργιος, Οι Βυζαντινοί Πατέρες του 5ου αιώνα, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 456-457.
Χρήστου Παναγιώτης, Ελληνική Πατρολογία, τόμ. Δ΄, 2η έκδ., Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 341-342.
Χρήστου Παναγιώτης, Κύριλλος Αλεξανδρείας, ΘΗΕ τόμ. 7 (1965), στ. 1162.
Comments