Αν ψάξετε στο Google τον όρο « Πολιτιστικός Μαρξισμός », πιθανότατα θα σας πουν ότι πρόκειται για μια ακροδεξιά θεωρία συνωμοσίας. Αλλά αν επιλέξετε μια διαφορετική μηχανή αναζήτησης ή αν ψάξετε αρκετά, τελικά θα βρείτε έναν πιο αναλυτικό ορισμό. Ισως θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σημερινή αριστερά ανήκει στον «πολιτισμικό μαρξισμό». Ειναι πλέον ένα γρανάζι μιας διεφθαρμένης εξουσίας, μία άρχουσα τάξη που συμμετέχει στα χλιδάτα εκπορνευμένα πάρτυ του World Economic Forum, και συμφωνεί απολυτα με την ατζέντα του Κλάους Σβαμπ.
Ο πολιτιστικός μαρξισμός είναι μια κοσμοθεωρία φιλοσοφίας που ξεκίνησε το 1998 και κερδίζει τεράστια δημοτικότητα σε όλη τη Δύση. Αναφέρεται σε μια συλλογή ιδεών και όχι σε μια συλλογή που αφορά τους ανθρώπους. Ο πολιτισμικός μαρξισμός είναι μια κοσμική φιλοσοφία που βλέπει όλη τη ζωή μέσα από το πρίσμα μιας πάλης εξουσίας μεταξύ του καταπιεσμένου και του καταπιεστή.
Ο καταπιεστής είναι συνήθως μια πτυχή της παραδοσιακής δυτικής κοινωνίας όπως η οικογένεια, ο καπιταλισμός, η δημοκρατία ή ο χριστιανισμός. Καταπιεσμένος είναι όποιος είναι ή που νιώθει περιθωριοποιημένος από αυτούς τους θεσμούς, ανάλογα με τις πολιτιστικές και πολιτικές συζητήσεις της στιγμής .
Αυτή η παραστρατημένη και διεφθαρμένη αριστερά δεν έχχει καμμία διαφορά απο την δεξιά. Επιχειρεί να συμβάλει στις μάχες για τα δικαιώματα των δικαιωματιστών και την συνολική απελευθέρωση από τη σεξιστική καταπίεση δίνοντας απαντήσεις από τη σκοπιά του επαναστατικού μαρξισμού και υποστηρίζοντας σαν θεμελιώδη θέση ότι μόνο ένα μαζικό, ενωτικό και δραστήριο κίνημα συνολικής απελευθέρωσης είναι η πραγματική εγγύηση και για τα όποια δικαιώματα έχουμε κερδίσει ή διεκδικούμε στο σήμερα.
«Η μάχη ενάντια στην καταπίεση αφορά όλους τους εργαζομένους και νεολαίους, άνδρες και γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ ή μη. Γιατί τελικά και ο απόλυτος διαχωρισμός ομοφυλόφιλων-ετεροφυλόφιλων, όπως και το αυστηρά καθορισμένο δίπολο άνδρας-γυναίκα, είναι μια από τα πάνω επιβεβλημένη πολιτική και όχι μια, ενστικτώδης, αυθόρμητη από «τη φύση και τη βιολογία μας» επιλογή. Είναι κατασκεύασμα και γέννημα ενός συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης και γι’ αυτό στόχος και προοπτική των αγώνων είναι μια νέα κοινωνία, όπου αυτές οι ταυτότητες θα αποτελούν ένα απολίθωμα του παρελθόντος».
Τελικά όμως αυτό είναι αποδεκτό επιστημονικά αλλά και κατά το τι μας λέει το Ευαγγέλιο;
Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί εκ των προτέρων είναι ότι αυτή η δυναμική δύναμης στον πολιτισμό μας είναι πραγματική, αφού ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετες κοινωνίες παράγουν ανισότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Και ως πιστοί του Ιησού, καλούμαστε να νοιαζόμαστε για όλους τους ανθρώπους, και να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε όσους παραγκωνίζονται από την κοινωνία. Η αγάπη για «τα λιγότερα από αυτά» είναι, τελικά, το παράδειγμα που μας έδωσε ο Ιησούς.
Ο πολιτισμικός μαρξισμός, από την άλλη πλευρά, βλέπει όλα αυτά τα θεϊκά πρότυπα ως το πρόβλημα. Και οι χριστιανοί που αποδέχονται άκριτα την αφήγηση καταπιεσμένου-καταπιεστή καταλήγουν να πολεμούν ενάντια στους ίδιους τους θεσμούς που ο Θεός έχει ορίσει για την ανθρώπινη ασφάλεια και άνθηση.
Comments