Ο κορυφαίος άθεος τού κόσμου Ρίτσαρντ Ντόκινς ισχυρίζεται: «είμαι πολιτιστικός χριστιανός»

Ο Nτόκινς επαινεί τις χριστιανικές αξίες και τον τρόπο ζωής του, ώστε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου τον ζηλεύει. Αλλά, το να απορρίπτει την χριστιανική πίστη ενώ διατηρεί τις αξίες της είναι παράλογο, αντιφατικό, έχει συνέπειες – και το γνωρίζει.

Αυτή την εβδομάδα, ο Richard Dawkins μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Ηνωμένου Βασιλείου Leading Britain's Conversation (LBC).

Το θέμα της συζήτησης; «Ο ρόλος του Χριστιανισμού στη βρετανική ζωή». Ξεκίνησε με την αναγνώριση του γεγονότος ότι ήταν Πάσχα. Παρ'όλα αυτά, οι δρόμοι του κεντρικού Λονδίνου, στολίστηκαν για το Ραμαζάνι

Δύο από τους πιο πολυσύχναστους και δημοφιλείς δρόμους του Λονδίνου, η Oxford Street και η Regent Street, έχουν στολιστεί με τα φώτα του «Happy Ramadan».

Ομως, στο κεντρικό Λονδίνο, δεν υπάρχει ούτε μία φωτισμένη πινακίδα που να γράφει «Καλό Πάσχα»

Φαντασθείτε: Υπάρχουν 31,4 εκατομμύρια χριστιανοί στο Ηνωμένο Βασίλειο και 2,6 εκατομμύρια μουσουλμάνοι.

Γεγονός που έχει «τρομοκρατήσει ελαφρώς» τον Ντόκινς.

«Πιστεύω ότι πολιτισμικά είμαστε μια χριστιανική χώρα», απαντά. «Και αποκαλώ τον εαυτό μου πολιτιστικό χριστιανό».

«Λατρεύω τους ύμνους και τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Στο χριστιανικό ήθική, νιώθω σαν το σπίτι μου . Νιώθω ότι με αυτή την έννοια είμαστε μια χριστιανική χώρα».

Ο Dawkins αντιπαθεί τον βιβλικό Χριστιανισμό, αλλά περιφρονεί το Ισλάμ περισσότερο .

Ορισμένα σχόλια που δημοσιεύτηκαν στο YouTube σαφώς δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ντόκινς.

Δεν έχει μετριάσει την περιφρόνησή του για τον βιβλικό Χριστιανισμό, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι.

Δηλώνει κενό, «Είναι αλήθεια ότι στατιστικά, ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύουν πραγματικά στον Χριστιανισμό μειώνεται (στην Μεγάλη Βρετανία) – και είμαι χαρούμενος με αυτό».

«Αλλά δεν θα ήμουν χαρούμενος αν, για παράδειγμα, χάναμε όλους τους καθεδρικούς ναούς και τις όμορφες ενοριακές εκκλησίες μας».

Ο Ντόκινς είναι αρκετά οξυδερκής και ειλικρινής ώστε να γνωρίζει ότι πολλά από τα καλά στη δημόσια ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο οφείλονται στον Χριστιανισμό. Και σε αυτό το σημείο, είναι απολυτα σωστός.

Ο Χριστιανισμός υπήρξε η μεγαλύτερη δύναμη για το καλό και το αγαθό, που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Οι ιδέες της ισότητας όλων των ανθρώπων, μεταξύ άνδρα και γυναίκας, αφέντη και δούλου, η αξία του ανθρώπου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο ηθικός τρόπος αντιμετώπισης της ανθρώπινης ζωής – έχουν όλες βαθιά χριστιανικές ρίζες.

Σε αυτό το πνεύμα δηλώνει, «Λοιπόν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτιστικό χριστιανό. Νομίζω ότι θα είχε σημασία αν τον υποκαθιστούσαμε με οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική θρησκεία – αυτό θα ήταν πραγματικά τρομερό».

Όταν η παρουσιάστρια της συνέντευξης Ρέιτσελ Τζόνσον ρώτησε τον Ρίτσαρντ για την ανέγερση τζαμιών σε όλη την Ευρώπη – επί του παρόντος 6.000 τζαμιά είναι υπό κατασκευή – η απάντηση ήταν σαφής και προκλητική.

«Αν έπρεπε να διαλέγω ανάμεσα στον Χριστιανισμο και το Ισλάμ, κάθε φορά θα επέλεγα τον Χριστιανισμό. Μου φαίνεται ότι είναι μια θεμελιωδώς αξιοπρεπής θρησκεία με τέτοιο τρόπο, που δεν νομίζω ότι είναι το Ισλάμ». Και αναφέρθηκε στο θέμα της υποτίμησης της γυναίκας.

Η Πολιτιστική Χριστιανική Αντίθεση του Ντόκινς

Ο Ντόκινς γνωρίζει ότι η «καλή του ζωή» οφείλεται στον ιστορικό ρόλο του Χριστιανισμού. Και έτσι αποκαλύπτει: «Βρίσκω ότι μου αρέσει να ζω σε μια πολιτιστικά χριστιανική χώρα, αν και δεν πιστεύω ούτε μια λέξη απ' ότι λέει η χριστιανική πίστη».

«Πρέπει να τονίσω ότι τα πράγματα που πιστεύουν οι Χριστιανοί είναι στην πραγματικότητα ανοησίες».

Ωστόσο, ανοησία είναι μάλλον ο ευσεβής πόθος του Dawkins που πιστεύει ότι μπορείς να έχεις πολιτιστικό Χριστιανισμό, χωρίς Χριστιανισμό.

Μάλιστα ρώτησε την δημοσιογράφο αν πιστεύει στην παρθενία της Παναγίας ή στην Ανάσταση του Χριστού.

Στην θέση της, θα μπορούσα κάλλιστα να τον ρωτήσω ευθέως: «Κε Ντόκινς, πιστεύετε ότι η έρευνα στην επιστήμη της Βιολογίας, που τυγχάνει να είστε Καθηγητής, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της; ή μήπως η επιστημονική έρευνα είναι κάτι που δεν σταματάει ποτέ αφού ο ανθρώπινος νους είναι περιορισμένος;». Και γιατί κάτι που τώρα θεωρείται μεταφύσικο και αδύνατο, να μην μπορεί να εξηγηθεί στο μέλλον;

Πιστεύω ότι δεν θα είχε να πει κάτι εκτός απο μία σειρά απο υπερορθολογιστικές απαντήσεις που θα κατέληγαν σε αδιέξοδο.

Συνέχισε να εξυμνεί τις ηθικές αξίες του χριστιανισμού.

Ο λόγος είναι ότι οι πεποιθήσεις μας καθοδηγούν και υπαγορεύουν τη συμπεριφορά μας. Εάν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι «κατ' εικόνα Θεού» ( Γεν. 1:26 ) και επομένως είναι εγγενώς πολύτιμοι, θα τείνω να συμπεριφέρομαι καλά στους ανθρώπους. Η συμπεριφορά θα διαμορφωθεί γύρω από το «Να αγαπώ τον πλησίον μου σαν τον εαυτό μου» (Κατά Μάρκον 12:31 ).

Ο Ντόκινς θέλει χριστιανικές αξίες αλλά απορρίπτει τις πεποιθήσεις της πίστης. Αυτό είναι παράλογο, ασυνεπές και αντιφατικό.

Η Ηθική και το Ηθικό Κενό του Αθεϊσμού

Ενας μέσος λαϊκός τζογαδόρος πιστεύει αφελώς ότι τα πράγματα είναι ή σωστά ή λάθος, που αντικειμενικά είναι – αλλά η πίστη στον Θεό είναι κατάρα.

Ο Ντόκινς δεν έχει τόση αυταπάτη. Ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει αθεϊσμός.

Εάν η αθεϊστική κοσμοθεωρία ήταν αληθινή, τότε δεν υπάρχει απόλυτη ηθική εξουσία (δηλαδή ο Θεός). Σωστό και λάθος είναι ό,τι ισχυρίζονται και ό,τι δηλώνουν οι άνθρωποι.

Η ίδια η ηθική είναι μια αντικειμενική μυθοπλασία. Η ανθρώπινη συνείδηση ​​είναι απλώς ένα εξελιγμένο βιολογικό εργαλείο για να βοηθήσει στην επιβίωση. Τίποτα περισσότερο.

Σε αυτή την αθεϊστική κοσμοθεωρία, οι άνθρωποι είναι απλά ζώα. Και οι εγκέφαλοί τους λειτουργούν σύμφωνα με τους σταθερούς νόμους της φύσης. Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Πώς να υπάρξει; Δεν υπάρχει ψυχή/πνεύμα ανεξάρτητο από το σώμα που «πράττει».

Η «κακή» συμπεριφορά αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι είναι προβληματικοί. με τον ίδιο τρόπο που ένα αυτοκίνητο μπορεί είναι ελαττωματικό. Και οπως δεν μπορούμε να θεωρούμε το ελαττωματικό αυτοκίνητο ηθικά υπεύθυνο – το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους.

«Αντί να χτυπάγαμε το αυτοκίνητο, θα ερευνούσαμε το πρόβλημα», δηλώνει ο Dawkins . «Γιατί δεν αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο σε έναν ελαττωματικό άνθρωπο: έναν δολοφόνο, ας πούμε, ή έναν βιαστή;», ρωτά.

Για να το θέσω με έναν άλλο, τρομερά γραφικό τρόπο, το «καλό» συναίσθημα που λαμβάνει ένα άτομο από το σερβίρισμα σε μια κουζίνα δεν διαφέρει από το «καλό» συναίσθημα που λαμβάνει ο βιαστής κατά το αποτρόπαιο «έγκλημά» του. Και τα δύο παραδείγματα είναι απλώς βιολογικές αντιδράσεις μέσα στον ζωώδη εγκέφαλο ενός ατόμου.

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στο σύμπαν των αθεϊστών.

Ο Ντόκινς το ξέρει. Το διακηρύσσει.

Αλλά δεν του αρέσει.

Καλώς ήρθατε στο ηθικό κενό του αθεϊσμού.

Ο Ντόκινς και η «τρομερή» παρακμή του Χριστιανισμού

Η συνέπεια του Dawkins στη διακήρυξη ενός αθεϊστικά ηθικά κενού κόσμου συνδυάζεται ανεξήγητα με την ασυνέπειά του να διακηρύσσει ότι κάποια πράγματα είναι, τελικά, «τρομερά».

Απαντώντας στην ερώτηση, «Θα ήταν καλό ή κακό αν γινόμασταν λιγότερο χριστιανική χώρα;», ο Ντόκινς είναι ξεκάθαρος.

«Όχι, νομίζω ότι θα ήταν τρομερό. Στο βαθμό που ο Χριστιανισμός μπορεί να θεωρηθεί ως προπύργιο ενάντια στο Ισλάμ, νομίζω ότι είναι πολύ καλό. Στην Αφρική, για παράδειγμα, όπου λειτουργούν ιεραπόστολοι και των δύο θρησκειών, όσον αφορά αυτό, είμαι με την ομάδα των Χριστιανών».

Υπάρχει πράγματι ηθικό «καλό», Ρίτσαρντ; Σε ποιο σύμπαν ζούμε πραγματικά; Γιατί ακούγεται πολύ, τώρα, ότι ζούμε στο χριστιανικό ηθικό.

Η Πραγματική Συνέντευξη-Σοκ

Στο τέλος της συνέντευξης, η δημοσιογράφος αναφερε κάποια ιστορία όταν πήγε στην εκκλησία με τον γιό της. Εκείνος ρώτησε τον ιερέα: «Το γνωρίζεις ότι ο Ιησούς είναι αληθινός ή το πιστεύεις ότι ο Ιησούς είναι αληθινός;»

Ο ιερέας δεν μπορούσε να απαντήσει στην ερώτηση.

Βιβλικά, η απάντηση είναι και τα δύο. Η λέξη «πίστη» στην Καινή Διαθήκη σημαίνει «εμπιστοσύνη» – και η εμπιστοσύνη καθαυτή βασίζεται σε μια αξιόπιστη πηγή. Aρα, αξιώνει και απαιτεί αποδείξεις.

Στο Κατά Ιωάννην Κεφ.1, ο Απόστολος Ιωάννης γράφει ότι η διδασκαλία του βασιζόταν σε «ό,τι ακούσαμε, ό,τι είδαμε με τα μάτια μας, ό,τι παρατηρήσαμε και αγγίξαμε με τα χέρια μας» ( Κατά Ιωάννην 1' 1:1 ).

Ο Χριστιανισμός είναι αληθινός επειδή οι αφηγήσεις στη Βίβλο συνέβησαν πραγματικά. Τα γεγονότα της ζωής, του θανάτου και της Ανάστασης του Ιησού για παράδειγμα, έγιναν μάρτυρες εκατοντάδες ανθρώποι ( Α' Κορ 15:6 ). Και πολλοί από αυτούς, μέσα σε έναν εχθρικό κόσμο, πλήρωσαν με τη ζωή τους το τίμημα της πίστης τους.

Οι Χριστιανοί γνωρίζουν και πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο αληθινός Μεσσίας και ο Σωτήρας του κόσμου. Το γνωρίζουμε ως γεγονός και εμπιστευόμαστε τους αξιόπιστους ισχυρισμούς του.

Το γεγονός ότι ο ιερέας δεν μπορούσε να απαντήσει σε μια τόσο βασική ερώτηση αποκαλύπτει γιατί η Εκκλησία βρίσκεται σε τέτοια παρακμή σε μέρη της Ευρώπης – και του κόσμου, γενικά.

Τέτοιοι ιερείς και οι υποστηρικτές τους είναι πιο κοντά στον πολιτισμικό Χριστιανισμό του Ντόκινς παρά στον αληθινό, βιβλικό χριστιανισμό του Ιησού και των πρώτων ακόλουθών του.

Και αυτή, την πραγματική, σκληρή αλήθεια πρέπει να πάρουν οι Χριστιανοί από αυτήν τη συνέντευξη, εάν ο βιβλικός, ιεραποστολικός Χριστιανισμός πρόκειται να επιβιώσει στη Δύση.